De geschiedenis van de Trans-Siberische spoorlijn De Trans-Siberische Spoorlijn staat bekend als de langste spoorlijn ter wereld. Het wereldberoemde spoorwegnet, ook wel afgekort bekend als Transsib, loopt als hoofdspoorweg door geheel Rusland heen. De spoorlijn loopt van Moskou, via Siberië naar de stad Vladivostok en heeft dan ook een enorme lengte van zo’n 9290 km. Veel mensen zijn bekend met deze basale feiten over de meest imposante spoorlijn ter wereld. Minder bekend is hoe de Trans-Siberische Spoorlijn tot stand is gekomen en wat de geschiedenis van dit treintraject is. In dit artikel kun je alles lezen over de geschiedenis van dit boeiende spoorwegtraject.
Het begin: opdracht tot bouw en opening van de spoorlijn
Het was in het voorjaar van 1891 tsaar Alexander III die zijn zoon opdracht gaf om een spoorlijn te gaan bouwen, die Moskou – via het ijskoude Siberië – zou moeten verbinden met Vlodivostok in het uiterste oosten van het land. Binnen twee maand begon zijn zoon, de latere tsaar Nicolaas de Tweede, vanuit Vladivostok met de bouw van de gigantische spoorlijn. Via een met China gemaakte afspraak slaagden de Russen erin om de spoorlijn deels door het noorden van dat land te laten lopen, wat flink wat kilometers bouwwerk scheelde. Het bouwen van de spoorlijn nam uiteindelijk 25 jaar in beslag. Door het heftige klimaat, met sneeuwval, regen en soortgelijk ruig weer, maar ook door epidemieën die onder de arbeiders uitbraken, lag het werk geregeld wekenlang stil. Na veel bloed, zweet en tranen ging de Trans-Siberische spoorlijn dan toch, in het jaar 1916, open voor gebruik.
Het belang voor de spoorlijn in de twintigste en eenentwingste eeuw: diverse functies
De Trans-Siberische spoorlijn werd gedurende de Russisch-Japanse Oorlog (1904-1905) gebruikt voor troepentransporten naar het oosten toe. In de tijd van Jozef Stalin, met name gedurende het eerste en tweede vijfjarenplan (1928-1937) van de Sovjet-Unie, waren de spoorlijnen economisch belangrijk voor het vervoer van industriële grondstoffen, eindproducten en arbeiders naar en van de fabrieken. Om deze reden werd het Trans-Siberische spoorwegnet van in deze periode van begin tot eind een dubbel traject, dus met twee spoorlijnen waarmee de capaciteit feitelijk verdubbelde. Vanaf de jaren 1970 en 1980, maar vooral nadat in 1991 de Koude Oorlog eindigde, bleek de Trans-Siberische lijn veel toeristen te trekken, die de langste treinreis ter wereld niet wilden missen. Een belangrijke ontwikkeling die we ten slotte nog moeten noemen, was de volledige elektrificatie van het traject. Deze werd op 25 december 2002 afgerond.